Bank preferuje przechowywać kruszec w formie "niealokowanej", ponieważ w ten sposób pozostaje on jego formalnym właścicielem -- a z racji tego, że złoto zalicza się do płynnych aktywów rezerwowych, które stanowią podstawę zdolności kredytowej -- kiedy bank podtrzymuje prawa własności, powiększa on również swoją zdolność kredytową.

Czym więcej złota bank posiada, tym więcej depozytów krótkoterminowych może przyjąć, a następnie udzielić więcej pożyczek długoterminowych, ponieważ jego (czyli Twoje) złoto pozostaje zabezpieczeniem w przypadku, gdy bank musiałby nagle zwrócić pieniądze deponentom krótkoterminowym.

Bank może powiększyć swoją zdolność kredytową o około 8 dolarów za każdego dolara posiadanego w rezerwie. Zarabia więc na tym o wiele więcej niż na opłatach za przechowanie. Z tego powodu bankom bardziej opłaca się przechowywanie metalu w formie niealokowanej.

Oczywiście, jeżeli bank musi zwrócić depozyt krótkoterminowy, na jego pokrycie używa Twojego (prawnie swojego) złota nielokowanego.

Profesjonalne skarbce komercyjne -- włącznie z tymi, w których przechowywany jest Twój metal -- nie posiadają licencji bankowych i przez to nie zależy im, aby windować koszty przechowania metalu.